***

Powinienem śnić mniej, czyli

jaki Mariusz, takie koszmary.

Mokra kołdra i niebieskie światło. Na świat okno niebieskie. Poranek.
Sen mi się wyśnił. O rewolucji. rewolucyjny.
Pokolenie. W szeregu my. Ustawieni jedno pod drugim.
Opór i jego wyraz. Słowo "stop" przewijające się w narracji i kciukiem przewijane.

W śnie się zebraliśmy. Tam trwała walka. Tam zaznaczyliśmy swój byt, pokazaliśmy 99% swoich możliwości.
W krwawym konflikcie, monitory spłynęły niebieską krwią naszych braci.
Wielu zablokowano, wielu ograniczono. Ograniczeni w walce, rzucaliśmy się do słowa.
Słowo było wyrazem. Wyraz był odczuciem. Odczucie było nasze. Nasze było ich.

Istotę swego buntu zawarliśmy w 140 znakach.










A dzisiaj umarł mistrz. Smutek.